پرواز 655 هواپیمایی ایرباس ایران ساعت ده و هفده دقیقه صبح 12 تیر سال 1367 آرام از بندرعباس برخاست تا ساعتی دیگر آنان را در فرودگاه دوبی بر زمین بنشاند. 66 کودک زیر 13 سال، 53 زن و 46 تبعه سایر کشورها از مسافران این هواپیمای مسافربری بودند که بیخبر از همه جا چشم به آسمان آبی خلیج دوخته بودند اما از زیر پای خود خبر نداشتند که ناو فوق پیشرفته «وینسنس» به کاپیتانی «ویل راجرز» در کمین آنان نشسته است و منتظر فرصتی طلایی است تا انتقام ناکامیهای امریکا در جنگ تحمیلی 8 ساله علیه ایران را از این افراد بیگناه بگیرد.
آنچه که لنگستون از آن بی خبر است، این است که در همان لحظه، «چارلز بک ویث» هم به همین موضوع فکر میکند. کمبود جا برای ۷۴ نفر، با توجه به لزوم برگرداندن ۵۳ گروگان آمریکایی به این معنی است که باید عدهای را جا گذاشت. یا باید از حمل افراد ایرانی و افسران وابسته به رژیم سابق ایران صرف نظر کرد و یا از حمل عدهای از افراد چارلی. این تصمیم، آنقدرها هم ساده نیست. به هر دو دسته، به ویژه به ایرانیها، وظایف معینی محول شده است. «بک ویث» نمیتواند به این مساله فکر نکند. او باید پیش از شروع مرحله دوم عملیات، این مشکل را به نوعی حل کند. اما یک چیز مسلم است: عملیات باید طبق برنامه پیش برود؛ طبق برنامه!
یوسف مازندی که سالیان متمادی نمایندگی خبرگزاری امریکایی «یونایتد پرس» را در ایران برعهده داشته است در کتاب خود می نویسد:« چند ماه پس از افتضاح دشت کویر ، عده ای از ایرانیان نظامی و غیر نظامی که موفق شده بودند از کشور خود بگریزند و به هم میهنان سرگردان خویش (در خارج) بپیوندند، به تدریج آغاز به سخن کردند…
رئيس كميسيون فرهنگي مجلس با بيان اينكه برخي از كساني كه در تسخير لانه جاسوسي نقش داشتند و دوشادوش دانشجويان حركت كردند، تغيير موضع دادند، گفت: حقيقتا چه اتفاقي افتاده كه اينها نسبت به آمريكا مواضع ملايم پيش گرفتند.
دكتر غلامعلي حدادعادل كه طي مراسمي در دانشگاه تهران در خصوص واقعه تاريخي 13 آبان و تسخير لانه جاسوسي در جمع دانشجويان سخنراني مي كرد ، گفت : 13 آبان بي ترديد يكي از روزهاي مهم در تاريخ انقلاب اسلامي است
