چيزي نزديک ربع قرن پيش يعني دقيقا روز 13 آبان 1358 چند تن از دانشجويان مسلمان انقلاب از ديوارهاي سفارت امريکا در ايران بالا رفتند و آن را به اشغال خود درآوردند . طبعاً چنين کاري در عرف ديپلماتيک جهان نميگنجيد اما از سوي ديگر دانشجويان نيز مقام رسمي و ديپلمات نبودند. آنها عدهاي جوان تحصيلکرده بودند که در آن زمان در قالب تشکل دانشجويي اسلامي تحت عنوان دفتر تحکيم وحدت گرد آمده و براي حراست از انقلاب اسلامي تلاش و کوشش ميکردند.
داستان گروگانهای آمریکایی تا شروع دوره اول مجلس شورای اسلامی ادامه یافت. با گذشت چندین ماه از تسخير سفارت آمریکا، بحث چگونگی حل و فصل این مساله، در بین مسوولان کشور همچنان مطرح بود.
شاخصترين تصميم آمريكا در مورد حمله به ايران و آزادى گروگانهاى آمريكايى، طرح نجات با نام «پنجه عقاب» از طرف كارتر بود كه قرار بود در 4 ارديبهشت 59 (24 آوريل 1980) با استفاده از پيشرفتهترين امكانات نظامى اين كشور و كمكهاى كشورهاى عربى و همسايه طرفدار آمريكا به مرحله اجرا در آيد
رابطه با امريكا در طي بيش از دو دهه از تشكيل حكومت اسلامي در ايران، به عنوان يكي از مهمترين، حساسترين،كليديترين، بغرنجترين و تاثيرگذارترين پديده بينالمللي همچنان باقي مانده است.
