خانم ها مسئولیت حمل تجهیزات را داشتند.این خانم ها در صف های عقبی و نزدیک پسرها قرار گرفته بودند که تجهیزات را به آنها برسانند.خانم هایی هم در صف های جلویی قرار داشتند که این باعث می شد گارد محافظ سفارت تصور حرکت خاصی را نداشته باشد.
به گزارش سرویس زنان جهان؛ فروز رجایی فر که اکنون دکترای علوم سیاسی دارد و ستاد پاسداشت شهدای نهضت جهانی اسلام را مدیریت می کند یک فعال غیر دولتی ضد صهیونیست است . او در سال 58 یکی از دانشجویان فعال  پلی تکنیک در جریان تسخیر لانه جاسوسی بود.این دانشجوی فعال در رویداد 13 آبان 58 خاطرات شنیدنی بسیاری از آن روزها دارد.
وی در بخشی از مصاحبه اش با سایت خبری بانوان اصولگرا گفته است: خانم ها مسئولیت حمل تجهیزات را داشتند یعنی یک سری تجهیزات اولیه را که برای این کار پیش بینی شده بود به خانم های چادری سپرده بودند مثل قیچی آهن بر و چوب های تراشیده ای که برای زمان درگیری در نظر گرفته شده بود. و این خانم ها در صف های عقبی و نزدیک پسرها قرار گرفته بودند که تجهیزات را به آنها برسانند. غیر از حمل تجهیزات خانم هایی هم در صف های جلویی قرار داشتند که این باعث می شد گارد محافظ سفارت تصور حرکت خاصی را نداشته باشد.
وی در ادامه افزود:خانم ها مسئولیت های متفاوت داشتند مثلا نگهداری از گروگان های زن البته من بیشتر به خاطرآشنایی به زبان انگلیسی رفته بودم. برای مصاحبه با شبکه های خارجی و صحبت کردن با گروگان ها و خواندن و ترجمه اسنادی که به دست می آمد.
رجایی فر با اشاره به  این که جریان لانه بیشتر از یک سال طول کشید درباره عمده فعالیت دختران در این مدت گفت: فعالیت ما در این مدت یک کار تمام وقت شبانه روزی بود بعد از تسخیر در جریان کار که قرار گرفتیم کارهای متفاوتی داشتیم مثلا پاس دادن یکی از کارهایی بود که باید روزی 2 بار انجام می دادیم. خواندن اسناد و ترجمه آنها، صحبت با خبرگزاری ها و مراکزی که از خارج از کشور تماس می گرفتند عمده فعالیت های من بودم.
یادم می آید یکبار آنقدر کار زیاد شده بود که من 70 ساعت نتوانستم بخوابم یعنی تا می آمدم استراحت کنم زنگ می زدند که بیا از فلان جا تماس گرفته اند.