هنري کسينجر وزير خارجه اسبق آمريکا با اذعان به افزايش قدرت و نفوذ ايران در خاورميانه و آمريکاي لاتين به مقامهاي کشورش در خصوص گسترش محبوبيت جهاني جمهوري اسلامي در جهان هشدار داد و گفت: محبوبيت ايران نه تنها به کشورهاي همسايه، بلکه به کشورهاي مرزي آمريکا يعني ونزوئلا، بوليوي، اکوادور و نيکاراگوئه نيز رسيد و اين زنگ خطر جدي براي دولت اوباما به شمار مي رود.
جمهوري اسلامي از آنجا که در مباني انسان شناسي، هستي شناسي و معرفت شناسي با مکاتب مغرب زمين و نحله هاي فکري در شرق متفاوت است، اذهان حقيقت جوي مردم را به ادبيات متفاوت انقلاب اسلامي معطوف کرده است. به سخن ديگر، بنيانگذار انقلاب اسلامي با ديدگاه جديد رويه کهنه و استعماري و ماترياليستي جهان را به چالش جديدي کشيد که اين دستاورد سبب افزايش محبوبيت ايران در بين ملتها و دولتهاي جهان گرديد، همان گونه که «ميشل فوکو» در اظهاراتي وقوع انقلاب اسلامي را متمايز از فرهنگ انقلابات در جهان معرفي مي کند.
جمهوري اسلامي با آرايش جديد سياسي و فرهنگي بلوکهاي قدرت و نظم کهنه و نوين جهاني را بر اساس مباني شکل گيري در اذهان عمومي ناکارآمد و سلطه گر معرفي کرد که البته بررسي عملکرد آنها اين واقعيت را به درستي آشکار مي کند. شکل گيري انقلاب اسلامي بر اساس مباني ديني راه سلطه استکبار را بر مسلمانان مسدود مي کند، اين ويژگي رمز محبوبيت ايران در جهان مي گردد که اين مفهوم براي مسلمانان به دليل باورهاي ديني کاملاً قابل تعبير است، موضوع ظلم ستيزي و دفاع از مظلوم افزون بر انگاره وحياني، در نگاه انساني نيز مي تواند داراي جايگاه باشد که اين مهم مردم را با هر کيش و آييني به آرمان امام راحل دلبسته کرده است. از اين رو پيوند ميان ايران با کشورهايي که سنخيت ديني ندارند، ولي جبهه مشترک عليه نظام سلطه را تشکيل مي دهند در قالب دشمن مشترک قابل توجيه است.
تا پيش از پيروزي انديشه امام راحل، موضوع مبارزه با بلوک غرب و شرق وجود خارجي نداشت و تنها استقلال از دو بلوک برروي کاغذ در قالب غيرمتعهدها مطرح بود، اما جمهوري اسلامي نشان داد که بدون اتکا به قدرتهاي محوري جهان نيز مي توان استقلال کشور را حفظ نمود که مصداق اين ادعا را مي توان در جنگ عراق عليه ايران مشاهده نمود که جمهوري اسلامي با منابع اندک در مقايسه با کشور عراق و حاميان منطقه اي و فرامنطقه اي اين کشور توانست بر خلاف تحليلهاي آنها به پيروزي در جنگ دست يابد که اين دستاورد بزرگ سبب نگراني و حيرت جهانيان گرديد.
اين روحيه استقلال به عنصري الهام بخش براي کشورهاي اسلامي و غيراسلامي تبديل گرديد، به نحوي که جنبش مقاومت لبنان با پيروي از اين الگو قدرت چهارم نظامي دنيا را به زانو درآورد. به گونه اي که پس از جنگ 33 روزه و شکست رژيم صهيونيستي شيمون پرز اذعان نمود، اگر اين روند ادامه پيدا کند اسرائيل به سرنوشت شوروي سابق و يوگسلاوي دچار خواهد شد.
«شاميل سلطانف» رئيس مرکز راهبردي روسيه و جهان اسلام نيز در اظهارنظر جديد خود ايران را يک قدرت بزرگ منطقه اي برشمرد که هم اکنون رهبري جهان اسلام را بر عهده دارد و وظايف جهاني خويش را انجام مي دهد و با اينکه در 30 سال اخير غرب به سرکردگي آمريکا فشارهاي زيادي بر ايران وارد کرده و مورد تحريمهاي گوناگون قرارداده است، اين کشور در مقابل هيچ ابرقدرتي در دنيا سر تعظيم فرود نياورده است.
الهام بخشي ايران به گونه اي است که وقتي سفر آقاي دکتر احمدي نژاد به لبنان فرا مي رسد، رژيم صهيونيستي دچار انفعال مي گردد. مقاومت اسلامي مولود انديشه و تفکر انقلاب اسلامي است و به همين دليل براي ديدار رئيس جمهور ايران روزشماري مي کنند و شعف از خود نشان مي دهند و رسانه هاي استکباري، از آن به عنوان استقبال از يک «قهرمان» ياد مي کنند و صهيونيستها با «حسرت و خشم» به تماشاي اين صحنه هاي غرورآفرين مي نشينند.
روزنامه هافينگتون پست نيز در مقاله اي اعتراف کرد ايران با سفر رياست جمهوري اش به لبنان قدرت نرم را به اين کشور برد.
اظهارات کيسينجر در خصوص ايران ناظر به اين معناست که جايگاه ايالات متحده آمريکا به دليل خوي سلطه گري، روند نزولي را طي مي کند. اگر در خصوص پذيرش جهاني ايران و آمريکا و با تعاريفي که «ژوزف ناي» از توانايي شکل يا تغيير دادن ترجيحات و اولويتهاي ديگران از طريق ارزشهاي موجود در فرهنگ، عملکرد و سياستهاي داخلي کشورها مورد ارزيابي قرار گيرد، مشخص است که در اين چارچوب فرهنگ اسلامي- ملي جمهوري اسلامي از چنان ماهيتي برخوردار است که هر روز بر اقبال جهاني آن افزوده شده و پذيرش جهاني بيشتري پيدا مي کند، اما از پذيرش جهاني آمريکا به مرور زمان کاسته مي شود.
مؤيد ادعاي فوق سخن «رابرت بائر» مأمور شناخته شده سازمان سيا است که مي گويد: « اين تنها ايران است که قادر به پايان دادن برتري غربيها در خاورميانه مي باشد و چون ايرانيان مردماني هوشمند و صاحب تمدن هزاران ساله هستند بايد آمريکا بدون از دست دادن فرصت با ايران مذاکره نمايد ».
نظام سلطه تلاش نمود با اعمال تحريم، جمهوري اسلامي را در تنگناهاي گسترده قرار دهد تا نه تنها بستر انزواي ايران را فراهم نمايند، بلکه با کوبيدن بر طبل ناکارآمدي آن، مردم را به نظام اسلامي بدبين نمايد، آنها با تمهيدهايي از قبيل تخريب چهره جمهوري اسلامي با پروژه «ايران هراسي» تلاش کردند اجماعي منطقه اي و جهاني عليه ايران شکل دهند، اما حقايق موجود بر ناکاميهاي دشمنان افزوده است.
نتيجه اقدامهاي نظام سلطه تاکنون به گونه اي پيش رفته است که جمهوري اسلامي، نه تنها محدود و منزوي نگرديده، بلکه با الگو گرفتن برخي کشورهاي قاره آمريکا، امروز بار ديگر بحران موشکي کوبا در حال تکرار است، اما در اين مقطع نه در دوران جنگ گرم و جنگ سرد، بلکه در دوران نبرد نرم و با ابزارهاي فرهنگي.