كتاب «گروگانگيري وجانشينان انقلاب» از جمله آثاري است كه در زمينه حادثه تسخير لانه جاسوسي آمريكا در ايران منتشر شده است . اين كتاب توسط آقاي محمد جعفري در لندن به نگارش درآمده و در آلمان توسط انتشارات «برزاوند» در تيرماه 1386 چاپ و منتشر شده است. مؤلف در مقدمهاي بر كتاب مينويسد: «نظر به اينكه متاسفانه هنوز هيچكدام از گروگانگيرهاي اصلي نه تنها حاضر نشدهاند مسئله گروگانگيري و تبعات آن را صادقانه، همانطوري كه واقع شده است، براي نسل حاضر و نسلهاي آينده توضيح دهند... اين امر مرا بر آن داشت كه به تأليف و تحرير كتاب حاضر دست بزنم بدين اميد كه نسل حاضر و نسلهاي آينده دريابند كه با دست خوديها، چه بلائي بر سر كشور آمده است و چگونه خوديها عامل اجراي منويات آمريكا شدهاند...» چنين ادعايي در حالي صورت ميگيرد كه خانم معصومه ابتكار در سال 2000 ميلادي روايت خود را از تسخير سفارت آمريكا تحت عنوان «تيكاُور اين تهران» توسط انتشارات «تالون بوكز» در كانادا به چاپ رساند و ترجمه فارسي اين كتاب نيز در سال 1379 در تهران توسط انتشارات اطلاعات به زيور طبع آراسته شد. خانم ابتكار كه از فعالين جمع دانشجويان تسخير كننده سفارت بود، به نام مري يا همان مريم شناخته ميشد و چون مسلط به زبان انگليسي بود اشراف كاملي بر امور داخلي و بينالمللي اين رخداد داشت، اما ظاهراً از آنجا كه اين كتاب پاسخگوی تمايلات و انگيزه¬های سياسی آقاي جعفري نبوده، كاملاً ناديده گرفته شده است. كتاب گروگانگيري و جانشينان انقلاب از 9 فصل تشكيل شده و داراي 436 صفحه است. آنچه آقاي جعفري در اين كتاب مطرح ساخته هرچند بسيار در هم پيچيده و مغرضانه است، اما ميتواند انگيزه پژوهش را درباره حركت قابل تحسين دانشجويان ايراني در سال 1358 تقويت كند. متأسفانه غفلت از تحقيق در اين زمينه در سالهاي گذشته شرايط را براي تبليغات مسلط غرب هموارتر ساخته است. روايت كليشهاي غرب از فداكاري و روشنبيني دانشجويان ايراني، تاكنون اين اقدام جوانان ما را افراطي و متعصبانه نشان داده است. اين روايت رسمي غرب، ديدگاه ايراني و صداي هيچ هموطن پايبند به مصالح ملي را منعكس نميكند. ايرانياني كه در اين كار شركت داشتند اين فرصت را نيافتند تا روايت خود را از اين رخداد مهم در سطح جهان به نحو مطلوب بازگو كنند. هيچ كس از آنها سئوالي نپرسيد و جوياي نظر آنها نشد. متأسفانه كمتوجهي ما به حرکتی که ساختار سلطه آمريكا را دستكم براي مدت مديدي در منطقه در هم ريخت، ممكن است اين احساس را ايجاد كرده باشد كه چيزي براي گفتن نداريم، يا بدتر، همانند آقاي جعفري روايت رسمي غرب را پذيرفتهايم. در حالي كه ديدگاه وي در باره حادثه مهم تسخير لانه جاسوسي تفاوت چنداني با ديدگاه غربيها ندارد .