نوشته حاضر فهرستي از مهمترين وقايع و رويدادهاي مربوط به جمهوري اسلامي ايران در سازمان ملل متحد راجع به قضيه گروگانهاي آمريكايي است.
9 نوامبر 1979ـ شوراي امنيت بنا به تقاضاي ايالات متحدة آمريكا جلسة غيرعلني تشكيل داد. در پايان اين جلسه اعضاي شوراي امنيت به اتفاق آرا بيانيه‌اي را تصويب نمودند كه در آن اعلام گرديد: «شورا قصد مداخله در امور داخلي هيچ كشوري را ندارد»، ولي موازين رفتار بين‌المللي مصونيت ديپلماتها را ايجاب مي‌كند. در اين بيانيه «با لحني قوي» از دولت ايران خواسته شد تا گروگانهاي آمريكايي را آزاد نمايد.
13 نوامبر 1979 ـ وزير خارجة وقت جمهوري اسلامي ايران (ابوالحسن بني‌صدر) از شوراي امنيت تقاضاي تشكيل جلسه‌اي براي رسيدگي به «تهديد آمريكا به جنگ» نمود.
14 نوامبر 1979 ـ اعضاي شوراي امنيت به اتفاق آرا با تقاضاي ايران براي تشكيل جلسة شوراي امنيت، به اين دليل كه هيچ پاسخي از ايران در ارتباط با تقاضاي مورخ 9 نوامبر 1979 دريافت نداشته است، مخالفت كردند.
27 نوامبر 1979 ـ شورا براي رسيدگي به قضية گروگانها تشكيل جلسه داد و در خاتمه دبير كل سازمان ملل متحد از آمريكا و ايران درخواست نمود كه از هر اقدامي كه به «شعله‌ور كردن» اوضاع منجر شود، خودداري كنند.
7 دسامبر 1979 ـ شوراي امنيت طي قطعنامه‌اي خواستار آزادي فوري گروگانها گرديد.
22 دسامبر 1979ـ آمريكا تقاضاي تشكيل اجلاس غيرعلني شوراي امنيت را نمود.
28 دسامبر 1979 ـ آمريكا قطعنامه‌اي را براي تحريم اقتصادي ايران در شوراي امنيت مطرح ساخت (S/13735)
31 دسامبر 1979 ـ شوراي امنيت با 11 رأي موافق قطعنامه‌اي را تصويب كرد كه در آن گروگان‌گيري محكوم شده بود. در قطعنامة مزبور قيد شده بود كه اگر گروگانها تا تاريخ 7 ژانوية 1980 آزاد نشوند، شورا «اقدامات مؤثري» به عمل خواهد آورد. در جلسة مذكور نمايندة شوروي اعلام نمود كه وي از تقاضا براي آزادي گروگانها حمايت مي‌كند، ولي موضع ايران تهديدي بر عليه صلح نيست و بنابراين برقراري تحريم با اصول منشور ملل متحد منطبق نمي‌باشد.
13 ژانوية 1980 ـ دربارة قطعنامة پيشنهادي آمريكا براي تحريم اقتصادي ايران در شوراي امنيت رأي‌گيري به عمل آمد و شوروي با دادن رأي منفي، آن را وتو كرد.