نوام چامسکی تحليلگر آمريكايي درمصاحبه اي با شبکه تلویزیونی «پرس تی وی» به چند سئوال راجع به توافقنامه امنیتی واشنگتن - بغداد توضيح داد. با هم مصاحبه را ميخوانيم :
*آقاي چامسكي توافقنامه امنیتی واشنگتن – بغداد  را چگونه ارزیابی می کنید؟
- موضوع توافقنامه امنیتی بین عراق و آمریکا پيش از امضاي آن در امريكا مطرح شده بود ولي بیانیه ای دراین باره منتشر شد و کنگره، پارلمان یا هر نهاد رسمی دیگر نيز در اين ماجرا دخالتي نداشت. این بیانیه خواستار حضور بلند مدت نظامیان آمریکایی درعراق و ایجاد پایگاه های هوایی دراین کشورشد؛ و هم اکنون برخی از آنها در خاک عراق درحال احداث هستند. آمریکا درعراق بنایی ساخته است که خود آن را سفارتخانه می نامد، اما این مجتمع به هیچ سفارتخانه ای در دنیا شباهت ندارد، بلکه اساساً شهری در داخل شهر دیگر است. این علائم همه نشانگر هدف آمریکا برای حضور بلند مدت و دائم درعراق است.
بیانیه یاد شده، همچنین عبارات کاملاً شفافی درمورد استثمار منابع عراق توسط آمریکا دارد. این بیانیه خواستار آن شده که درهای اقتصاد عراق، یعنی منابع عظیم نفتی آن، به روی سرمایه گذاران خارجی، بویژه سرمایه گذاران آمریکایی، باز باشد. کاملاً بی شرمانه است. آمریکا امپریالیست بی شرمی است که علناً به عراقی ها می گوید ما به شما حمله کردیم تا بتوانیم کشور شما را کنترل کنیم؛ تا شرکت های ما از امتیازات ویژه ای برای بهره برداری از منابع شما برخوردار باشند. درآغاز ماجرا، روشن نبود که موضع مردم عراق در قبال چنین توافقنامه ای چه خواهد بود اما به دنبال تلاش ها برای تدوین این توافقنامه مخالفت های شدیدی آغاز شد.
*به نظر شما نوری مالکی نهایتاً تسلیم می شود؟
- ببینید، کشور هم اکنون تحت اشغال نظامی است. عراق یک کشور آزاد نیست. بنابراین، برای هرکسی که بخواهد در یک کشور اشغال شده، کاری انجام دهد، محدودیت هایی وجود دارد.
روزنامه «وال استریت ژورنال» نوشته بود که دولت مالکی در میان بازوهای آمریکا زندگی می کند. این گرچه مبالغه است، اما تحلیل بعیدی نیست. بنابر این دولت مالکی اگر توافقنامه را نپذیرد، شاید نتواند به حیات خود ادامه دهد.
*البته کشوری که مدام از سوی واشنگتن سرزنش می شود ایران است و آنچه که در ذهن بسیاری از مردم خاورمیانه نقش بسته، صدای طبل جنگ است. آیا به نظر شما واشنگتن به دنبال حمله نظامی به ایران است و آیا اساساً چنین حمله ای صورت خواهد گرفت؟
- جالب است که آمریکایی ها سر هر چیزی ایران را موأخذه می کنند؛ این بازتاب تفکر امپریالیستی غرب است. وقتی از «کاندولیزا رایس» وزیر خارجه آمریکا پرسیده می شد که آیا راه حلی برای مسئله عراق وجود دارد، پاسخ می داد که بله، راه حل ساده ای وجود دارد. سپس با اشاره به ایران می گفت « نیروهای خارجی باید از عراق عقب نشینی کنند.» به خاطر تفکر امپریالیستی غرب است که مردم به این اظهارنظر نمی خندند و مسخره اش نمی کنند. منظورم این است که نیروها و نظامیان خارجی در عراق وجود دارند، اما ایرانی نیستند. این نیروها آمریکایی هستند، ولی وزیرخارجه آمریکا آنها را نیروهای خارجی نمی داند. در نظر آمریکا و بسیاری از کشورهای غربی، نیروهای غرب هر جایی هستند، بومی محسوب می شوند، آنها خارجی نیستند به خاطر اینکه پیش فرض آن است که غرب مالک جهان است. بنابراین نیروهای غربی بیگانه نیستند، بومی اند! ما در مورد دخالت ایران در عراق سخن می گوئیم. مثل این است که از دخالت متحدین در فرانسه تحت اشغال نازی ها سخن گفته شود. این اصلا عقلانی نیست، اما تفکر غربی آن را می پذیرد.
*اگر مردم آمریکا با جنگ عراق مخالفند، به نظر می رسد با جنگ در افغانستان چندان مشکلی ندارند. شما وضعیت افغانستان را با توجه به افزایش کمک های بین المللی از یک سو، و وخامت اوضاع امنیتی از سوی دیگر، چگونه ارزیابی می کنید؟
-این بحث مفصلی می طلبد و فکر می کنم باید در فرصت دیگری به آن بپردازیم. اما به طور مختصر اشاره کنم که آنچه در این میان اهمیت دارد، نظر افغانی هاست. شواهدی، هرچند اندک، وجود دارد که نشان دهنده نظر مردم افغان است. اخیرا تحقیق جالبی از سوی کانادایی ها در مورد نظامیان افغانی انجام شد. به نظر می رسد آنچه که آنها می خواهند، خروج نظامیان خارجی از کشورشان است.
افکار عمومی افغانستان این را می خواهد آنها خواستار همزیستی، و نه جنگ، با طالبان هستند و اکثر مردم بر این عقیده اند که این همزیستی شدنی است. اگر دخالت خارجی ها فقط برای بازسازی بود، بی شک این دخالت از سوی افغانی ها پذیرفته می شد. البته به نظر من فقط کمک کافی نیست، بلکه باید بازسازی صورت گیرد.
روسیه، آمریکا و عربستان این کشور را ویران کرده اند و آنها خود باید ویرانی های به بار آمده را برطرف کنند. این چیزی است که دیپلماسی باید برای رسیدن به آن تلاش کند.