حمايت آمريكا از مصر و عربستان، سبب تقويت اسلام گرايان مي‌شود
جفري گلد برگ در مقاله خود  مي نويسد :
 يورش آمريكا به عراق موجب مي شود ملي‌گرايي شايع كردها خود را نشان دهد و بسياري از كردها به مناطق كردنشين تركيه و ايران بروند . از سوي ديگر تكيه و اعتماد آمريكا به رژيم‌هاي ديكتاتوري مثل مصر نيز مي‌تواند موجب تقويت اپوزيسيون‌هاي اسلام‌گرا در اين كشورها شود.
همچنين تصميم آمريكا براي رويارويي با ايران مي‌تواند تاثير دراز مدتي بر روند صلح اسرائيل و فلسطين داشته باشد. زيرا اصلي‌ترين دشمنان مصالحه اسرائيل و فلسطين، ‌گروه‌هاي تروريستي تحت حمايت ايران يعني حماس و حزب‌الله هستند. اما نتايج بعدي جنگ عراق را مي‌توان در 20 سال آينده جستجو كرد كه همزمان با تجزيه يا فروپاشي برخي كشورها، كشورهاي جديدي سر بر خواهند آورد.

خوزستان مي تواند از ايران جدا و مستقل شود!
خوزستان، يكي از استان‌هاي ايران كه اغلب جمعيت آن را اعراب تشكيل مي‌دهند، مي‌تواند مستقل شود. لبنان هم كه موجوديت هميشگي آن بسيار دشوار است مي‌تواند تا حدودي توسط سوريه كه آن هم آينده نامشخصي دارد جذب شود. نكته مهم ديگر اينكه نصيريون كه بر سوريه حاكم‌اند هم بخشي از شيعيان هستند و البته اقليت كوچكي از كشور سني سوريه محسوب مي‌شوند. اما از جمعيت 20 ميليوني سوريه حدود 2 ميليون نفر كرد هستند كه رابطه خوبي با دولت دمشق نداشته و حتي گاهي دشمن آن محسوب مي‌شوند.

بحرين به ايران ملحق خواهد شد
كويت نيز يكي ديگر از كشورهايي است كه به نظر مي‌رسد در آينده بي‌ثبات خواهد شد. البته اين كشور پيش از اين نيز دچار بي‌ثباتي شده و اين اتفاق مي‌تواند بار ديگر هم رخ دهد. به هر حال بر اساس يك سناريوي ديگر،‌ اگر سني‌هاي عراق به خاطر حفظ خود از شيعيان تازه قدرت يافته كشورشان به دنبال اتحاد با كويت باشند اين كشور مي‌تواند بخشي از قلمرو و جمعيت عراق را بدست آورد. از سوي ديگر، بحرين كه به رغم اكثريت شيعه، سني‌ها بر آن حاكم هستند نيز مي‌تواند به ايران ملحق شود و يمن نيز مي‌تواند قلمرو خود را بواسطه عربستان سعودي گسترش دهد.

بلوچستان پاكستان و ايران مي توانند به يك كشور مستقل تبديل شوند
در دهه‌هاي اخير بايد شاهد تولد يك يا دو كشور فلسطيني باشيم و حتي شايد پايان كار اسرائيل به عنوان يك كشور يهودي را ببينيم كه آرزوي هميشگي دنياي اسلام است. نويسنده گزارش در ادامه با اشاره به مصاحبه خود با پرويز مشرف مي‌نويسد: البته پاكستان را هم نبايد فراموش كرد. چند سال پيش طي مصاحبه با ديكتاتور پاكستان در راولپندي وي از طرح اين ايده كه اقوام بلوچ ساكن در صحراهاي وسيع غرب پاكستان ( و جنوب شرقي ايران)، خود را متصل به دولت اسلام‌آباد نمي‌دانند، رنجيد و اين ايده را زير سوال برد .
مشرف گفت: من مي‌دانم كه ساكنين بلوچستان از پاكستان و بسياري از برنامه‌هايي كه براي آن‌ها انجام داده ايم قدردان هستند يا خير . وي همچنين با رد اين ادعا كه پاكستان كشور يكدستي نيست گفت: چرا فكر مي‌كنيد كه پاكستان يك كشور طبيعي نيست و ديگران هستند؟ آيا كشور شما يعني آمريكا هم دچار جنگ شهري نشده است؟ شما حتي با مشكلات بسياري بغرنج‌تر از ما روبرو شده‌ايد.

آمريكايي‌ها تفاوت شيعه وسني را نمي‌دانند
مشرف همچنين به مرز افغانستان و پاكستان كه به "خط ديوراند" نيز شناخته مي‌شود اشاره كرد. نام خط ديوراند بعد از آن مطرح شد كه يك مقام انگليسي در سال 1893 افغان‌ها را وادار به پذيرش مرز مذكور با هند انگليس كرد. اين در حالي بود كه خط مرزي ايجاد شده توسط انگليسي‌ها قلمرو عظيمي از يك گروه نژادي يعني پشتون‌ها را تجزيه كرد. پشتون‌ها بر حوزه سياسي افغانستان چيره بوده و همواره از خط مرزي مذكور ناراضي هستند. مشرف با هشدار نسبت به خطرات اين خط مرزي گفت:‌ چرا ميل به تغيير اوضاع كنوني وجود دارد؟ اين شرايط موجب بي‌ثباتي مي‌شود . بهتر اين است كه مرزها را در حالت كنوني نگه داريم. وي گفت : بسياري از آمريكايي‌ها از جمله بوش تفاوت بين شيعه و سني و يك سندي و پنجابي را نمي‌دانند.