به گزارش عصر ایران، تاچر در نامه خود که به وسیله "جان گرین" سفیر سابق بریتانیا در تهران به ابوالحسن بنی صدر، رییس جمهوری وقت ایران تسلیم می شود، با اشاره به تلاش نیروهای امنیتی بریتانیا برای نجات جان دیپلمات‌های ایرانی شاغل در سفارت ایران در ماجرای گروگانگیری سال 1980 در سفارت ایران در لندن، از رهبر ایران می خواهد تا در اقدامی متقابل دستور آزادی گروگان های آمریکایی را صادر کند.
 
 در 30 آوریل 1980 (10 اردیبهشت 1359) عده ای از عناصر یک گروهک سیاسی در خوزستان تحت حمایت سرویس جاسوسی صدام با حمله و اشغال سفارت ایران در لندن‌ ، کارمندان سفارتخانه را به گروگان گرفتند که در نهایت پس از 6 روز با دخالت نیروهای ویژه امنیتی (SAS) بریتانیا ماجرای گروگانگیری با کشته شدن 4 نفر از گروگانگیران و آزادی 26 گروگان به پایان رسید. در این ماجرا دو دیپلمات ایرانی شهید و یک نفر دیگر نیز زخمی شدند.
 
تاچر در نامه خود به حضرت امام (ره) با اشاره به این واقعه می نویسد که بهتر است رهبر ایران برای نشان دادن حسن نیت خود در برابر اقدام کسانی که جان خود را برای نجات دیپلمات‌های ایرانی به خطر انداخته اند، دستور آزادی گروگان های آمریکایی را صادر کند.
 
جان گرین در هنگام تسلیم این نامه به بنی صدر به وی می گوید که این ابتکار تاچر کاملا محرمانه بوده و اقدامی صرفا بریتانیایی و بدون اطلاع آمریکا است.
 
نامه تاچر البته نتیجه ای در پی نداشت و گروگان های آمریکایی در نهایت پس از 444 روز و در روز انجام مراسم تحلیف رونالد ریگان رییس جمهور جدید جمهوریخواه آمریکا در ژانویه 1981 (دی ماه 1359) آزاد شدند.
 
سند مربوط به نامه تاچر به رهبر وقت ایران طبق قانون اسناد محرمانه دولتی بریتانیا پس از گذشت 30 سال برای نسخه برداری محققان و روزنامه نگاران منتشر شده است.